شاکیلید در راستای حمایت از سلامت جسم و روان و پیشبرد فعالیت‌های ورزشی همکاران، در سال جاری با تشکیل کمپین کوهنوردی به پیشنهاد تعدادی از همکاران علاقمند و داوطلب و با مشارکت همکاران آدانیک و یک گروه حرفه‌ای متخصص در این حوزه، برنامه‌ی خود برای صعود به قله دماوند را آغاز کرد.
شروع تمرینات صعود به دماوند
تیم شاکیلیدیها در ده جلسه‌ی تمرینی فشرده که به شکل حرفه ای طراحی شده بود، در مانورهای تمرینی برنامه‌ریزی شده ابتدا قله‌های کوتاه‌تر را فتح کردند و تمریناتی نظیر گام بردای و تنفس، راه رفتن در شب، حرکت روی برفچال‌ها، تشکیل کمپ و استقرار در پناهگاه‌ها را با موفقیت پشت سر گذاشتند.
یکی از دستاوردهای گروه پیش از فتح دماوند، صعود به قله آزادکوه با ارتفاع 4360 متر بود که آمادگی جسمانی و ذهنی کوهنوردان را پیش از صعود نهایی به چالش کشید.
شاکیلیدیها همراه با تیم حرفه ای صعود کننده، از مسیر جبهه شمال شرقی، که یکی از طولانی ترین و البته زیباترین مسیرهای صعود است، حرکت خود را آغاز کردند که چالشی 10 الی 14 ساعته را پیش روی آنها قرار داد.
این نخستین تجربه کوهنوردان شاکیلید در صعود به دماوند بود و صرفاً علاقه و انگیزه و تمرین‌هایی که انجام دادند آنها را برای روز صعود آماده کرده بود.
برخی از اعضای تیم و همکاران شاکیلید که به دلیل شرایط شیوع ویروس کرونا و دورکاری، امکان آشنایی حضوری و معاشرت را پیدا نکرده بودند، به واسطه‌ی این فعالیت جمعی، شکل جدیدی از همبستگی و مشارکت را تجربه کردند.
در جلسات توجیهی پیش از صعود، با توجه به اطلاعات جوی به دست آمده، ریسک‌ها، سختی‌ها و چالش‌های پیش رو مورد بررسی قرار گرفت و افراد گروه از لحاظ ذهنی آمادگی لازم را برای رویارویی با اتفاقات پیش‌بینی نشده پیدا کردند. با توجه به کاهش ناگهانی دما و بهم ریختگی تعادل جوی، جهت از دست ندادن فرصت صعود در مردادماه، گروه با پذیرش درجه‌ی متعادلی از ریسک وارد برنامه شدند.
فتح دماوند آغاز می‌شود!
کوهنوردان شاکیلید، پنجشنبه شب با استقرار در روستای ناندل، زمان حرکت تا اولین توقفگاه خود را کاهش دادند و در نزدیکترین نقطه‌ی شروع برای صعود قرار گرفتند. این در حالی است که در سه روز پیش از آن، به دلیل شرایط بد جوی، اکثر صعودها نافرجام مانده بود.
صبح زود، گروه از اقامتگاه خود خارج شدند و پس از طی مسافتی حدوداً هشت ساعته، به پناهگاه تخت فریدون رسیدند. با توجه به تغییرات آب و هوایی و آغاز بارش باران و برف، گروه به سرعت چادر و ملزومات استقرار را برپا کردند تا اتلاف وقت را به کمترین میزان برسانند. تغییرات ناگهانی آب و هوا و یورش موج سرما باعث شد تا گروه در خصوص امکان صعود دچار تردید شوند.
اما همفکری و همدلی شاکیلیدیها باعث شد تا با برنامه ریزی مناسب و انتخاب زمان دقیق برای صعود، برنامه بدون اختلال از سر گرفته شود.
صبح روز بعد، گروه در حالی صعود به دماوند را از سر گرفتند که برفی که روی زمین نشسته بود، شرایط پیشروی را از حالت معمول دشوارتر می‌کرد. با اینکه برف و ناپایدار بودن هوا ریسک موفقیت برنامه را کاهش داد اما با تصمیم سرپرست گروه صعود آغاز شد.
در ارتفاعات بالاتر دماوند به دلیل رقیق شدن هوا و سختی تنفس، برخی همراهان از ادامه‌ی مسیر و رسیدن به قله منصرف می‌شوند اما تیم با استقامت به مسیر خود ادامه داد و ساعت 2 بعد از ظهر روز شنبه مورخ شانزدهم مرداد هزار و چهارصد، شاکیلیدیها دماوند را فتح کردند!
پس از توقفی کوتاه و گرفتن عکسهای یادگاری، تیم عملیات فرود را آغاز کرد. در استراحت شبانگاهی، کوهنوردان شاکیلید و آدانیک در پناهگاه تخت فریدون، برای جذب انرژی و رفع خستگی، به نقل تجربیات منحصر به فرد خود از صعود به قله پرداختند.
در پایان، این ورزشکاران خستگی ناپذیر، حرکت خود به سمت پایین کوه را ادامه دادند و به خانه بازگشتند.
این صعود بدون انگیزه بالای گروه، تلاش خستگی ناپذیر، حمایت همه اعضای تیم شاکیلید و راهبری حرفه‌ای تیم کوهنوردی مانوژا ممکن نبود.
شاکیلیدیها از تجربه صعود به دماوند می‌گویند
با گذشت چند روز از ثبت این تجربه‌ی لذت بخش و غرورآفرین، کوهنوردان شاکیلید بخشی از تجربیات‌شان را با ما به اشتراک گذاشتند.
در ادامه بخشی از تجربه سیما لبیبی، تیم لیدر منابع انسانی شاکیلید از صعود به دماوند را می‌خوانید:
برای من صعود به دماوند همیشه یک رویا بود، سالهای قبل چند بار برای رسیدن به این هدف تلاش کرده بودم، اما هربار در میانه‌ی راه منصرف شده بودم، اینبار اما متفاوت بود. چیزی که ما را در این مسیر پیش برد قدرت و روح تیم بود. چه افرادی که حضور داشتند و چه آنهایی که در پشت صحنه از ما حمایت کردند و کمک کردند در روزهای اوج کار زمان و انرژی برای تمرین‌ها پیدا کنیم، قوت قلب دادند و همراهی کردند. کوهنوردی معلم بزرگی است، باعث می‌شود یاد بگیری یک سفر به سمت هدف را چطور آهسته و پیوسته پیش ببری، قله را از دور ببینی و بدانی چه راه سختی در پیش داری، چطور کوله ببندی، وسیله‌های اضافه را زمین بگذاری و با سبک ترین و ضروری‌ترین وسیله‌ها حرکت کنی، یاد بگیری چطور باید روحی و جسمی آماده‌ی هر اتفاق پیش‌بینی نشده‌ای باشی، یاد بگیری که خیلی چیزها از کنترل تو خارج است. امیدوارم فرصت این را پیدا کنم از چیزهایی که یادگرفتم در مسیر حرفه ای پیش رو در شاکیلید استفاده کنم.
تالیف: ارژنگ طالبی‌نژاد
درود به همت تک تکتون 🙂
درود بر شاکیلید های با اراده