سوالات متداول گواهی امضای دیجیتال

امضای دیجیتال یکی از روش‌های نسبتاً قدیمی در دنیای فناوری برای اطمینان از سندیت و یکپارچگی اسناد و اطلاعات است. در این روش، از یک زوج کلید متناظر به نام کلید عمومی و کلید خصوصی استفاده می‌شود. این دو کلید با هم ارتباط ریاضی دارند. به این شکل که اگر متنی را با یکی از کلیدها (به عنوان مثال کلید خصوصی) امضا کنید، فقط با کلید متناظر دیگر (کلید عمومی) قابل راستی آزمایی است. نکته مهم این است که اگر کسی به کلید عمومی شما دسترسی داشته باشد، نمی‌تواند از روی آن کلید خصوصی را پیدا کند. این امربا معادلات ریاضی اثبات می‌شود. به این ترتیب اگر شما کلید عمومی یک نفر را از قبل بدانید، به راحتی می‌توانید هر سند یا فایلی را که توسط کلید خصوصی او امضا شده، راستی آزمایی کنید.

گواهی امضای دیجیتال، یک گواهی قانونی است که پس از تکمیل مدارک و احراز هویت فرد توسط مراکز ریشه صادر میشود و فرد از طریق آن میتواند به امضای متون و قراردادها با امضای دیجیتال خود ( کلید خصوصی اختصاص یافته به وی) مبادرت ورزد.

گواهی یا سرتیفیکیت دیجیتال، امروزه به عنوان یکی از امن‌ترین و پذیرفته‌شده‌ترین روشراه‌های ابراز و اثبات هویت دیجیتال شناخته می‌شود. نکته مهم این است که این ابزار می‌تواند به شکل مشابه برای شناسایی و هویت سنجی انسان‌ها و ماشین‌ها و سیستم‌ها به کار رود و در ترکیب با ویژگی‌های بیومتریک، امن‌ترین و غیرقابل انکار‌ترین روشی است که تا امروز فناوری به آن رسیده است.

برای دریافت این گواهی میتوان از طریق اپلیکیشن امضامی یا مراجعه به دفاتر اسناد رسمی و درخواست گواهی امضای دیجیتال اقدام کرد.

با داشتن گواهی امضای دیجیتال شما میتوانید به صورت غیرحضوری و از طریق اپلیکیشن امضامی و یا اتوکن اختصاص یافته از سایر مراکز صادر کننده، اقدام به امضای متون و قراردادها نمایید.

امضای دیجیتال دارای سه ویژگی مهم و متمایز از سایر روش‌های جایگزین مانند استفاده از کلمه عبور یا پین یا رمزیکبار مصرف پیامکی است:

۱-  اثبات هویت و سندیت یا Authenticity: می‌توان اطمینان پیدا کرد شخصی که سند را امضا کرده خود کسی است که باید باشد.

۲-  یکپارچگی یا Integrity: می‌توان اطمینان داشت که سند امضا شده دقیقا همان چیزی است که از اول بوده و هیچ دستکاری و تغییری در آن امکان‌پذیر نیست.

۳-  غیر قابل انکار بودن یا non-repudiation: کسی که سند را امضا کرده نمی‌تواند آن را انکار کند.

از امضای دیجیتال می‌توان در بسیاری از امور استفاده کردبرد. تقریباً هر جایی که در دنیای غیر دیجیتال از امضا یا مهر فیزیکی (در اصطلاح دیگر امضا و مهر خیس) استفاده می‌شد، حالا و در دنیای دیجیتال امضای دیجیتال این نقش را ایفا می¬کند.کاربردهاها و سرویس¬هایی نظیر:

– تبادل قرارداد

– پذیرفتن مسولیت

– قبول بدهی یا پذیرش تسویه آن

– و به طور کلی هر نوع قول و قرار

یکی از سوءتفاهمات و اشتباهات رایج درباره امضای دیجیتال، آاین است که آن را با تصویر اسکن شده‌ی امضای فیزیکی اشتباه می‌گیرند. امضای دیجیتال برخلاف امضای کاغذی، هیچ ربطی به یک الگو یا پترن نقاشی شده ندارد و صرفا یک تابع ریاضی است که روی رشته‌ای از اعداد عمل می‌کند.

پاسخ این سؤال در بسیاری از کشورها و از جمله ایران مثبت است. در ماده ۷ قانون تجارت الکترونیکی آمده: «هر گاه قانون وجود امضاء را لازم بداند امضاي الكترونيكي مكفي است».

هم‌اکنون کاربردهای متعددی از امضای دیجیتال در فضای تجاری ایران وجود دارد:

– سامانه‌ی ستاد (تدارکات الکترونیک دولت)

– ارائه اظهار نامه مالیاتی و مالیات ارزش افزوده

– شبکه بزرگ ارتباطی بازرگانی (شباب)

– سامانه بانکداری شرکتی کیلید در بانک‌های آینده، شهر، پارسیان، نور، کارآفرین

– امکان امضای قراردادهای درون و برون سازمانی با امضای دیجیتال ( هم اکنون در حال استفاده در چندین شرکت طرف قرارداد با شاکیلید)