تعریف امضای الکترونیکی در سایر نظامات حقوقی
در مهمترین منابع و نظامات حقوقی خارجی در سطح بين المللی در مورد امضای الکترونيکی و به طور کلی حقوق اسناد الکترونيکی می‌توان به قانون نمونه آنسيترال راجع به تجارت الکترونيکی، قانون نمونه آنسيترال راجع به امضای الکترونيکی، کنوانسيون سازمان ملل متحد راجع به استفاده از ارتباطات الکترونيکی در قراردادهای بين المللی، دستورالعمل اتحادیه ی اروپا راجع به تجارت الکترونيکی، دستور العمل اتحادیه ی اروپا راجع به امضای الکترونيکي و قانون 203 مورخ 13 مارس 2000 فرانسه و آئين نامه های بعدی آن اشاره کرد.
نظامات قانونی و قانون نمونه آنسیترال
مطابق بند الف ماده 2 قانون نمونه ی امضای الکترونيکی 2001 آنسيترال « امضای الکترونيکی به معنای داده ای در شکل الکترونيکی است که چسبيده یا به طور منطقی به یک داده پيام متصل شده است و می تواند برای شناسایی هویت امضاء کننده در ارتباط با داده پيام و یا نشان دادن رضایت امضاءکننده نسبت به اطلاعات موجود در داده پيام مورد استفاده قرار گيرد» ( UNCITRA§a.2001 )
همين قانون در تعریف داده پيام در بند ج ماده 2 مقرر می دارد «داده پيام عبارت است از اطلاعاتی که با وسایل الکترونيکی، نوری یا مشابه از جمله مبادله الکترونيکی داده ها، پست الکترونيکی، تلگراف، تلکس، تلکوپی، توليد، ارسال یا دریافت و یا ذخيره می شود و از طرف خود یا کسی که از جانب او نمایندگی دارد عمل می کند » (2001UNCITRA)
مهمترین نکته در تعاریف ارائه شده، این است که امضای الکترونيکی به عنوان «داده» مطرح می‌شود و این تعریف مبين ماهيت فنی و جنس حقيقی و منطقی امضاست. ضمناً برخلاف تعریف امضاء الکترونيکی در حقوق ایران که در آن صرفاً به جنبه شناسایی هویت امضاء کننده از طریق صدور امضای الکترونيکی به عنوان تنها آثار و کاربرد امضا اشاره شده است، در مصوبه آنسيترال دو کارکرد شناسایی هویت امضاءکننده و نشان دادن رضایت شخص امضاکننده نسبت به اطلاعات موجود در داده پيام سند الکترونيکی یا قرارداد الکترونيکی برای امضای الکترونيکی احصا شده است.
دستورالعمل 1999 اتحادیه اروپا نيز به عنوان تاثيرگذارترین سند در زمينه ایجاد بستر حقوقی مناسب برای ترویج استفاده از امضای الکترونيکی و تصویب مقررات لازم در کشورهای اروپایی محسوب می‌شود. هرچند که دستورالعمل فقط برای اعضای این اتحادیه الزام آور است و صرفاً کشورهای عضو موظفند در تدوین قوانين خود از آن تبعيت نمایند، اما این سند الگوی اصلی برای فعاليت های تحقيقاتی و قانون‌گذاری در جهان بوده است. بند 1 ماده 2 این دستورالعمل به تعریف امضای الکترونيکی پرداخته و اعلام می دارد: « امضای الکترونيکی داده‌ای است که به شکل الکترونيکی، به سایر داده های الکترونيکی ضميمه و یا منطقاً متصل است و به عنوان روشی برای اثبات هویت به کار می رود»
تهیه و تنظیم: ارژنگ طالبی‌نژاد
